Vergeten groentes

Is nauw verwant aan de artisjok en is afkomstig uit het Middellandse Zeegebied. De oude Romeinen en Grieken aten deze groente al vóór het jaar nul. Niet alleen het bloemhart is eetbaar maar ook van de bladstelen en de penwortels zijn heerlijke gerechten te maken.

Ook wel genoemd soldaten- of adelaarsboontje. Ronde witte boontjes met rondom het naveltje een roodbruine tekening in de vorm van een engeltje. De boontjes groeien in lange peulen en kunnen droog of vers worden gepeld. Jonge boontjes kan je als sperziebonen eten. De structuur is zacht en de smaak gaat richting tamme kastanjepuree.

Een zeer oude groente die al in de 4e eeuw v.Chr. door Aristoteles werd beschreven. Het is een snijbiet waarbij je de plant drie à vier keer per jaar kunt afsnijden. Het blad en de stengels zijn erg smakelijk en is rijk aan vitamine C en calcium, tevens heeft het een hoog ijzergehalte.

Ook wel veldbonen of paardenbonen genoemd, zijn kleine tuinbonen en werden al in het jaar 6000 v.Chr. rond de Middellandse Zee geteeld. Aanvankelijk stond het bekend als dierenvoedsel, maar in de dertiende eeuw is ook de mens deze boon gaan waarderen … en terecht!

Ook wel zwarte kool genoemd omdat het na bereiding donker kleurt. De kool ziet er echt als een palmpje uit. De koolbladeren zijn langwerpig en als je de bladeren van onder af oogst, begint de kool op een palmboom te lijken. De smaak is zachter dan boerenkool. De kool kan ook gebruikt worden als vervanging van spinaziegerechten. In Toscane wordt deze kool onder meer gebruikt als ingrediënt in de minestronesoep.

Een vaste plant die zijn oorsprong vindt in de Gallo-Romeinse periode. Zowel de bladeren als de bloeistengels zijn eetbaar. De bladeren kun je rauw gebruiken in salades of gekookt in bijvoorbeeld soep. De stengels worden gekookt en kunnen worden bereid als asperges.

Is volgens de overlevering een zeer oude groente maar veel is er niet van te achterhalen. De groente ‘hangt’ tussen witlof en andijvie. De plant vormt langwerpige kroppen die zowel rauw als gekookt gegeten kunnen worden. Ideaal voor een stamppot of winterse salade.

Typisch een vergeten groente maar gelukkig hebben een aantal Soestenaren de koppen bij elkaar gestoken en wordt deze knol sinds een aantal jaren weer op de Soester Eng geteeld. Deze knol heeft een geweldige smaak maar … wel tijdig zaaien (rond 10 augustus, Sint Laurensdag) en oogsten vóór eind december. Wie knollen wil eten moet Sint Laurens niet vergeten. Als het kindeke Jezus is geboren hebben de knollen hun smaak verloren.

Rond de Middeleeuwen en de Renaissance werd deze eenjarige groenteplant veelvuldig gebruikt. De bladeren kunnen worden gekookt en worden verwerkt in de soep maar kunnen ook worden bereid als spinazie.

Ook wel ‘keeltjes’ genoemd. Deze oer-Hollandse voorjaarsgroente is eigenlijk het jonge loof van meiknolletjes. Deze bladgroente is rijk aan mineralen en bevat vitamines B en C. Het is zeer smakelijk in salades maar er valt ook een heerlijke soep van te maken.

Of slangenradijs. Hoewel deze groente een radijssoort is worden hiervan de knolletjes niet gegeten maar de knapperig vlezige ‘hauwtjes’. Dit zijn de lange (15 cm) vruchtjes die deze groente z’n naam bezorgen. Je kunt ze gebruiken in salades maar ook in wokschotels.

Of rettich. Deze wortelknol is een zeer oud gewas dat 4000 v.Chr. al door de Egyptenaren werd geteeld. De zomerrammenas heeft een witte of roze schil met wit vruchtvlees. De winterrammenas is zwart en heeft eveneens wit vruchtvlees.

De smaak lijkt op asperges en daarom wordt deze groente ook armeluisasperges genoemd. Een andere bijnaam is keukenmeidenverdriet. Waarschijnlijk omdat het schoonmaken van de groente veel werk vereist. Het zijn lange dunne wortels met een bruine schil. Het bleekcreme vruchtvlees heeft een heerlijke smaak.

Of aardbei-melde. De plant vindt zijn oorsprong in Azië en het Middellandse Zeegebied. Kenmerkend zijn de schijnvruchten die aan aardbeien doen denken, maar deze plant is niet verwant aan de aardbei. De bladeren worden bereid als spinazie, zowel rauw als gekookt en hebben een hazelnotensmaak. De vruchten staan niet alleen decoratief in salades maar kunnen ook gegeten worden en hebben een bietachtige smaak.

Dankt zijn naam aan het feit dat het in bosjes wordt verkocht. Ze komen dus niet uit het bos. In België kennen ze het onder de naam pijpajuin of schalulleke, en zo heet ook weer de pop van Wiske. De herkomst is niet bekend maar 3000 v.Chr. werd deze ui al gekweekt in Azië. De Romeinen introduceerden het later in Europa. De smaak is zacht en doet denken aan prei. Rauw zijn ze erg lekker in salades en rauwkost of op een dikke bruine boterham met kaas.

Geen oude groente maar een aardappel die in 2012 het licht zag en is geteeld in opdracht van aardappelhandelaar Jan Jansen. Deze aardappelboer heeft al jaren zijn kraam op de Heemskerkse markt. Rare naam? Ezels is de bijnaam voor Heemskerkers, vandaar. Vooralsnog wordt de aardappel alleen verkocht op de weekmarkt maar gelukkig mogen wij op Assumburg ook meegenieten van deze heerlijke pieper.

Een heerlijke stevige zomerwortel, heldergeel van kleur, die je alleen al vanwege de naam op je bord wilt hebben. Meestal blijven de wortels kort en stomp. Mam … wat eten we vanavond ?

Dit kruid vindt zijn oorsprong in Perzië en in de 16e eeuw bereikte het Zuid Europa. De naam komt van het Hebreeuwse ‘ezob’ dat heilig kruid betekent. Het is in hoofdzaak een geneeskrachtige plant en wordt in de keuken amper gebruikt. Hysop werd ook gebruikt voor de productie van absint. Deze zeer sterkte drank (soms tot boven de 60%) werd in het begin van de 20e eeuw in veel landen verboden wegens de hallucinogene werking.

Wordt ook kummel genoemd. De plant komt in het wild voor in Azië, Noord Afrika en Europa. Het kruid wordt voor de langwerpige, donkerbruine zaadjes gekweekt. Met de zaadjes kruid je bijv. zuurkool of andere eenpansgerechten Niet te verwarren met komijn, hoewel deze zaadjes veel van elkaar weg hebben. De karwijzaadjes zijn echter dubbel zo sterk.